Jednostka zakorzeniona? Wykorzeniona?

Spośród wielu metafor organizujących myślenie socjologiczne coraz większą popularność zyskuje metafora zakorzenienia/wykorzenienia. Nie powinno nas to dziwić, żyjemy wszak w dobie gwałtownych przemian norm i relacji społecznych, ról i tożsamości, instytucji i organizacji – a więc wszystkiego tego, co tworzy glebę społecznego życia i pozwala jednostkom odnajdywać swe własne w nim miejsce. A ściślej, co pozwalało, gdyż to właśnie doświadczane współcześnie przemiany, pozbawiając nas możliwości jednoznacznego określenia naszego miejsca w kulturze i społeczeństwie, rodzą w nas poczucie wykorzenienia, braku przynależności, obcości wreszcie. To poczucie wykorzenienia wydaje się dziś nieodłącznym korelatem procesów indywidualizacji. Książkę otwierają teksty o charakterze stricte teoretycznym. Kolejna część obejmuje teksty podejmujące problematykę wykorzenienia i zakorzenienia w następstwie procesów migracji i rosnącej wielokulturowości współczesnych społeczeństw. Wnioski płynące z prezentowanych w tej części analiz mogą mieć bezpośrednie przełożenie na problemy ważkie dla społeczeństwa polskiego, które w coraz większym stopniu zaczyna uczestniczyć w rosnącym przepływie ludzi, zarówno przyjmując uchodźców z różnych stron świata, jak i włączając się w ruchy migracyjne w obrębie Unii Europejskiej. Autorzy tekstów zgromadzonych w trzeciej części pracy podejmują próby zastosowania tego pojęcia w obszarach, w których dotąd się ono nie pojawiało, takich jak problemy płci kulturowej, kształtowanie tożsamości społecznej i indywidualnej czy problemy wynikające z przyjmowania specyficznych postaw.