Kronos 2/2016. Ciemność istnienia

Kolejnynumer kwartalnika „Kronos”, którypoświęcony jest początkom renesansu, przeszukiwaniu świata (przezShakespeare’a) i poszukiwaniu Boga (przez Mikołaja z Kuzy)Podręczniki filozofii średniowiecznej albo niepiszą o Kuzańczyku wcale, albo lokują go w średniowieczu tylko jedną nogą. Ichoć Dermot Moran w publikowanym przez nas eseju nazywa go „odźwiernymnowożytności”, panuje dość powszechnie dzielone przekonanie, że Mikołaj z Kuzyto postać w gruncie rzeczy samotna: katalizator zmian, a jednak nie ichbezpośredni sprawca. O ile więc nasz Mikołaj z Kuzy stanowi początek renesansu,jego najpierwszy zwiastun, o tyle William Shakespeare wieńczy ten piękny – byćmoże najpiękniejszy po czasach Grecji klasycznej – sen ludzkości. Zostajemy zniego wybudzeni –przyjmijmy tę datę jako cezurę nowożytności – w 1642 roku wrazz decyzją o zamknięciu teatrów. Shakespeare prześwietlał dzieła swoich rywali,nie wyłączając samego Stwórcy. Miał nawyk wiązania w całość poszczególnychelementów świata, które osobom postronnym musiały wydawać się zlepkiemprzypadkowych zdarzeń, by nie rzec – powierzchnią rzeczywistości, jej bełkotem.Nie zadowalał się więc tym, co widział, ale wymyślał świat na nowo.