Magister Bieda

Tomik poetycki Magister Bieda, to zbiór wierszy i wierszyków filozoficzno rozrywkowych, który ma nadzieję zwieńczyć powstający już kilka lat Technomoralitet Futurystyczny.

Niewiele tu nowoczesnego podejścia do poezji, ale konsekwentna wrażliwość autora na problemy ducha w bieżącym materializmie monotematycznym uprawnia go, jak mu się zdaje, do nazywania swych wierszy poezją. Fakt, że ‚Magister Bieda’ jest jednocześnie nazwą kabaretu internetowego, nie powinien zakrywać oczu pragnącym przeżyć głębszą przygodę ze słowem, gdyż być może się nie zawiodą.

Jednak autor musi wprowadzić czytelnika w ton swoich wypowiedzi, który kaprysi zmieszaniem prostoty z trudniejszymi do ogarnięcia skojarzeniami, dodatkowo jeszcze próbując rozśmieszyć straszne czasy. Rozśmieszyć nie po próżnicy i nie do łez chichotu, lecz do wywołania swobodnej refleksji, często o rzeczach pozornie oczywistych, a pomijanych z niewyjaśnionych powodów.

Comporecordeyros z radością zauważa w swych wierszach dyskretne próby naśladowania błyskotliwości Gałczyńskiego, Mandelsztama… Ale na pewno nie są to kalki, ani istotne podobieństwa, raczej drobne niuanse.

W piosence wydanej w którymś z albumów, Comporecordeyros śpiewa sobie, że wybiera się na spacer przy nogawce z Mandelsztamem i to może być wyrazem jego kabaretowej relacji z poezją wyższą. Oczywiście tu nie chodzi o kompleksy osobiste autora, a raczej o świadomość czasów trudnych dla ducha i wrażliwości.

‚Magistra Biedę’ polecam dla zadumy przydrożnej, w czasach pędzenia po drogach z coraz większymi prędkościami. – Comporecordeyros