PROTAGONISTA

PROTAGONISTA. Hedonia.Zapłon.
[Czyli jak łatwo zdradzić samego siebie.

‚Jestem istnieję’ i stać się Ja, ‚tym Ja, które mówi dużo’ – Leibniz
Sprzeciwiając się wszelkim mitologicznym upadku pierwiastka inteligibilnego w zmysłowy, czy świata istot w świat istnień – Leibnitz twierdzi, że istnienie jest wyniesieniem możliwego do poziomu rzeczywistego ‚Tak samo jak możliwość jest zasadą istoty , tak doskonałość jest zasadą istnienia’.
Leibnitz niestrudzenie powtarza że – niezależnie od warunków – lepiej istnieć.

[Część z utworu:
Zostałem uwięziony na własne życzenie, nie mogąc udowodnić swoich racji przyglądam się światu biernie zza krat.
…
Zachowawczo wyobcowany unikam zbędnych zbliżeń, racząc się przypadkowymi, przelotnymi kontaktami, nie chcąc tym samym narażać, kolejne postronne osoby które może dopaść krwiożerczy grad szrapneli wystrzelonych w post z mego zlodowaciałego serca, czyniąc mnie współczesnym zbrodniarzem, upodlonym terrorystą zadufanym w złości, biorącym odwet za swoje własne błędy – NIEDOCZEKANIE!

Prześladowany przeszłością dyktującą warunki teraźniejszości stającej się jednocześnie wyznacznikiem przyszłości, postanawiam się z nią rozprawić, by móc definitywnie pozostawić ją za sobą, za plecami.

Kroczą na przód w nieznane rejony będące choćby odrobinę spokojniejsze, wolne od zamętu i wszechogarniającego zła.

Powracam teraz wspomnieniami do genezy wydarzeń, które tak mocno mnie naznaczyły swym piętnem.
Powracam do igrzysk mego zatracenia.