Dopalacze poetyckie (teksty)

‚Dopalacze poetyckie’, to jeszcze jeden album piosenek należący do Technomoralitetu Futurystycznego. Tytuł wiąże się ściśle tylko z piosenką tytułową, ale manifestuje ochotę autora do krytyki nowoczesnego stanu rzeczywistości, występującą w innych piosenkach albumu, i w piosenkach z innych albumów również. Oczywiście nie chodzi tu o krytykę beznadziejną, a raczej o taką, której może uda się rozśmieszyć smoka, wyzwolić Jasia i Małgosię ze spierniczonej chatki czarownicy, ogrzać serce Królowej Śniegu… No, może bez przesady, nie ma tu aż tyle wzruszeń i śmiechu, i śmiech tu przeważnie gorzki… Mimo wszystko zachęcam do wgłębienia się na chwilę w moją retorykę poetycką, która jednak jak w każdym poprzednim albumie bliższa jest kabaretowi niż liryce. Bo przecież to jednak jest kabaret, a to zobowiązuje. Zachęcam, gdyż wydaje mi się, że poruszam tu przy gitarze kilka istotnych problemów, nadających się do refleksji. Ponieważ w tytule albumu jest słowo ‚poetyckie’, muszę dodać, że tytuł pierwszego tomiku wierszy spod znaku Technomoralitetu Futurystycznego, to ‚Piórkiem i młotkiem’ i charakterystyki zawartej w tym tytule trzymam się wytrwale… Dlatego nie wiadomo dokąd należy kierować do mojej poetyki żale – czy do orła, czy do kowala…W tym e-booku przedstawiam teksty piosenek.Cytat z jednej z piosenek:’ Nie, nie zmylicie tymi ślicznymi samochodzikami,Tego, który przy losach gwiazd majstruje czasami…’