Pewien składnik mojej duszy

Wiem, że myśli wyrażone w odpowiednich – dla nich – chwilach, podtrzymują nas jak ramię przyjaciela z nieba, jak najwyższa miłość istnienia, miłość własna… Nie istotne jest, czy dialog trwa za dnia, o poranku, czy ciemną nocą, gdy wszyscy już śpią… Monolog prowadzimy sami, a właściwie ten dialog – choć nie zawsze. Kontaktujemy się z wyższą częścią nas samych, z tymi, z którymi mamy kontakt i tymi, których już dla nas nie ma. Tymi, którzy są, a ich nie ma, i tymi, których już nie ma, a ciągle są. Opowiadamy sobie i innym – o własnych nie przypuszczeniach, a przez to bardziej rozumiemy samych siebie i jest nam lżej – nam, i może innym. Tęsknimy, bo to nieodłączna część naszego życia, kochamy, i nie ma nic ważniejszego. Jeśli wiemy za czym, to dobrze, bo wtedy obieramy właściwy dla siebie kierunek. Myśl jest czymś więcej niż tylko myślą, jest połączeniem – srebrną nicią z naszą duchową częścią. Każdy ma własną część siebie, każdy ma siebie, ta część, może być doświadczeniem, może być całym życiem, może być wspomnieniem, może być wnioskiem i napędem, myślą o świcie. A piosenki – istnieją zawsze z muzyką, czasami zagrane przez stację radiową przez duże ‚R’ w nazwie, czasami przy ognisku, w samotności, czasami tylko na papierze – tak jak teraz i w tym tomiku… Zapraszam energetycznie z truskawkową tęsknotą.Małgorzata Staszyńska

O publikacji napisano już na portalu wariaci.pl : Prowokacyjna okładka, którą stworzyła, sprawia, że zadajemy sobie już na wstępie pytanie, jaki jest przekaz – zapraszający nas do ‚środka’ i nie jest on taki, jak sobie ‚pewnie wyobrażamy’. Chociaż po poznaniu symboli widzimy ‚powiązanie’ z całością obrazu… To znak herbaty – nic wzniosłego, a tak można by było przypuszczać, nie znając znaczenia symbolu. Teksty śmiałe, oryginalne, mówiące o obserwacji i relacji ze światem, innymi, ze sobą, o miłości, a raczej o obraniu drogi w jej kierunku i doświadczaniu. O własnej indywidualności, wyborach, jakie wszyscy dokonujemy, ale każdy z nas inaczej. Myśli ocierające się wręcz, a nawet bardzo o ezoterykę, co ciekawe, ponieważ rzadko możemy spotkać taką tematykę opisywaną w ten sposób. Pojawia się również temat duszy, myśli ‚jako takiej’, wędrówki jaką jest życie… Druga część tej publikacji – to jak sama artystka pisze – teksty jej piosenek, które ‚pieści słowem i dotyka swoją muzyką’.

‚Pewien ‚Składnik’ Mojej Duszy’ – dlaczego go napisałaś, czy to jest twoja osobista historia? M. Staszyńska: Wiesz, w gruncie rzeczy to trudne pytanie i nie chcę w tę odpowiedź wchodzić zbyt intymnie… Bo na wszystko jest miejsce i czas, bo odczuwamy potrzebę i ją wypełniamy, bo czasami nie ma innego wyjścia, bo widocznie tak musiało być. Pewnie, że jestem w tych tekstach – temu nie da się zaprzeczyć, ale ?gdzie najbardziej’ wiem tylko ja sama. Obserwacje świata również da się opisywać w pierwszej osobie, stojąc obok. Mogłabym powiedzieć do ciebie teraz – stań obok i opisz tę sytuację – co widzisz, co czujesz, jak ci w tym jest?…