Kronika polska

Kronika powstała na dworze Bolesława Krzywoustego – napisał ją cudzoziemiec. Kronika opisuje dzieje Piastów. Składa się z trzech ksiąg. Część pierwsza opisuje legendarne początki państwa polskiego do narodzin Bolesława Krzywoustego. Część druga opisuje młodość księcia, do roku 1108. Dwie pierwsze części spisane są, czego nieznany autor nie ukrywa, na podstawie dostarczonych mu informacji przez osoby trzecie. Niedokończona część trzecia mówi o latach panowania Krzywoustego, aż do roku 1113. Jest to ostatni rok opisany przez Galla w jego kronice. Dotyczy zdarzeń, których anonim był świadkiem. Kronika zaliczana jest do najstarszych dzieł polskiego piśmiennictwa. Jest napisana łaciną, często rymowaną, niejednokrotnie posługuje się elementami fikcyjnymi, takimi jak listy, mowy czy pieśni. Ma charakter moralistyczny. Autentyczność zdarzeń opisanych w kronice nie jest podważana, choć Gall wybiórczo dobiera fakty historyczne, traktując jedne obszernie, a inne pomijając milczeniem. Charakterystyczny używany zwrot – długo byłoby o tym mówić wzbudza wiele kontrowersji. Wynikać może z faktu, iż relacje o części zdarzeń mogłyby być niewygodne dla aktualnie panującego, lub też iż nie uwierzył w wersję jaką mu opowiedziano, lub też nie ma wiedzy na dany temat gdyż nikt nie chciał z nim o jakimś wydarzeniu rozmawiać. Prawdopodobnie kronika napisana była z chęci zarobku (daje to do zrozumienia kilka razy w treści Kroniki) lub jako podziękowanie dla księcia za przyjęcie na dwór i opiekę.