Afera

W 1979 roku w Zakładach Chemicznych „Organika-Azot” w Jaworznie przeprowadzono niespodziewaną i zaskakująco wnikliwą kontrolę gospodarki magazynowej, produkcji i sprzedaży wyrobów.

Kontrola przeprowadzona przez inspektorów Najwyższej Izby Kontroli wykryła niedociągnięcia określone przez kontrolujących jako poważne przestępstwa gospodarcze. Raport pokontrolny NIK trafił wkrótce do prokuratury i w krótkim czasie spowodował prawdziwe trzęsienie ziemi w zakładzie, mieście i województwie. Kilka tygodni później nastąpiły pierwsze aresztowania i nie było dla nikogo tajemnicą, że będą następne.

9 maja 1979 roku jeden z głównych uczestników tych wydarzeń – dyrektor techniczny zakładu popełnił samobójstwo, połykając cyjanek sodu w swoim własnym gabinecie. Ten dramatyczny akt desperacji cenionego i lubianego człowieka był szokiem dla wszystkich, którzy go znali.

Dlaczego do tego doszło? Jak silną presję na działania porządnych i uczciwych z zasady obywateli może wywrzeć chora ambicja gorliwych wyznawców jedynie słusznej ideologii, zmuszając ich do działań niezgodnych z obowiązującym prawem? Dlaczego sposób działania kierownictwa zakładu, który w niczym nie odbiegał od przyjętego stylu i powszechnie stosowanych wzorców nagle okazał się zwykłym, pospolitym przestępstwem?

Na wszystkie te pytania stara się odpowiedzieć autor wspomnień – współuczestnik opisywanych wydarzeń, który na podstawie swoich doświadczeń i obserwacji odtworzył wiernie tło tzw. „afery azotowej”.

Edward Skotnicki – urodzony 7 grudnia 1943 roku w Mysłowicach – Dziećkowicach. Absolwent Wydziału Chemicznego Politechniki Śląskiej w Gliwicach i Studium Podyplomowego Ochrony Roślin na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach.

W

latach 1967 – 1991 pracował w Zakładach Chemicznych Azot w Jaworznie. Od 1991 roku prowadzi własne przedsiębiorstwo produkcyjno-handlowe.

Zamiłowania: historia, geografia, muzyka, sport, turystyka, literatura faktu.

Współtwórca kabaretu amatorskiego „Banknocik”, działającego w ramach Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego w latach 1977 – 85. Autor wielu nieopublikowanych dotąd tekstów i piosenek satyrycznych .

Żonaty, troje dorosłych dzieci i sześcioro wnucząt.