Bliskie spotkania

„Wiersze jak szlachetne kamienie”. Wypiski, „Twórczość” 6/1997

„Wyczytuję z niej (Pani poezji) jej wymyślność i swojskość, kobiecą subtelność i – proszę wybaczyć – kobiecą rubaszność, coś co tak nazywam, jest rzadkością” (Warszawa, 10 kwietnia 1998 r.).

„(…) moje słowa – piękne wiersze – nie są konwencjonalnym pustosłowiem (…). W Twoich wierszach urzeka mnie ich samoswojość, może należałoby napisać, ich prywatność, ale mogłoby to być mylące. One są jak najbardziej ponadprywatne, ich prywatność jest w samej formie, w tym, że się w nich do niczego poetycko nie przypisujesz (…). Chcesz zbudować ze słów coś dla Ciebie najważniejszego, budujesz to według własnego porywu, improwizujesz swój własny kształt Prawdy i Poezji (…)” (Warszawa, 6 stycznia 2002 r.).

Henryk Bereza