Całowanie generalskich butów

Opowiadanie obyczajowe, typowe dla pana Bednarskiego. Zgadzamy się z bohaterami, że człowiek i jego wybory są najważniejsze, a właśnie wybory w tej historii kreują życie bohatera. Od ósmego roku życia, gdy wraca z wojny ojciec, napiętnowany i przesiąknięty ideą wojaczki, skrzywiony do tego stopnia, że nie widzi nic innego poza tym, przeraża swojego własnego syna, podobnego do matki, delikatnego i refleksyjnego, kochającego poezję i doceniającego piękno pod każdą postacią. Już wtedy bohater, któremu autor nadał imię Homer, podjął swoją pierwszą życiową decyzję. Uciekł od ojca, zamieszkał z siostrą swojej matki, która w czas wojny uciekła z rosyjskim żołnierzem, osierocając rodzinę.A potem ciągle ktoś na Homera próbuje wywrzeć presję. Jest to, rzecz oczywista, ojciec, a potem kobiety. To przez kobiety Homer zmuszony jest do kreowania swojego życia w taki, a nie inny sposób. Oczywiście przypadki, które są efektem tego kreowania jego życia, zaskakują Homera, ale udaje mu się zachować swoje człowieczeństwo.Studium o tym, co w człowieku może być ważne, o tym, jak można porozumieć się samemu ze sobą i jak zachować siebie samego wśród wielu nie zawsze kierujących się obiektywną sprawiedliwością. Ludzie otaczający Homera są dziwnie samolubni, dbają tylko o siebie, nie próbując nawet zrozumieć Homerowych odczuć, czy toku myślenia. Jakże to ludzkie i jakże nieludzkie jednocześnie. Książka w sumie kończy się dobrze.