Dziwny, dziwny, dziwny

To więcej niż wywiad-rzeka: jeden z najważniejszych polskich muzyków rockowych po raz pierwszy tak szczerze opowiada o swojej buntowniczej młodości i drodze do muzyki. O błędach, jakie popełnił w życiu i o wieloletniej walce z ciężką depresją. I o tym, dlaczego autor piosenki ‚Nie wierzę politykom’ zaśpiewał na konwencji Platformy Obywatelskiej, że ‚jeszcze będzie przepięknie’. A w tle przesuwa się pół wieku zmieniającej się Polski, widzianej oczami dwóch rówieśników – chłopców z ‚dobrych’ inteligenckich rodzin warszawskich, którzy niepostrzeżenie dobili do 60-tki.