Homo przypadkiem Sapiens

Po 30. latach od pierwszej publikacji tezy o tym, że mózg ludzki
powstał przypadkiem jako efekt uboczny adaptacji niezwiązanej z myśleniem, to
całkowicie nowe podejście do problemu powstania człowieka po raz pierwszy
jest publikowane w formie książki. Teoria o przypadkowym powstaniu mózgu
człowieka jest bez precedensu w literaturze światowej.

Przedstawiona w książce teoria ma źródło w teoretycznej pracy
Johna von Neumanna o tworzeniu niezawodnych systemów z zawodnych elementów.
Według autorów zasadę tę „wykorzystała” ewolucja w formie adaptacji
chroniącej mózg hominidów przed skutkami przegrzewania podczas uporczywych
polowań metodą wytężonego, długotrwałego, uporczywego marszobiegu w
stepowiejącym środowisku tropikalnej sawanny Afryki Wschodniej w epoce
późnego pliocenu, a także wczesnego i środkowego plejstocenu.

Przekształcony mózg według teorii von Neumanna jest większy, a
neurony są w nim dużo intensywnej między sobą łączone. Te właśnie cechy ma
mózg człowieka w porównaniu z mózgiem szympansa, a ponadto, jako efekt
uboczny, jest znacznie sprawniejszy w myśleniu.

Jest to książka wielowątkowa, o interdyscyplinarnym charakterze,
przeznaczona dla tych wszystkich, dla których pytania „skąd przyszliśmy?” i
„kim jesteśmy?” są istotne.