Indygowy dryg

Rozprawa filozoficzna. Autor udowadnia Czytelnikom przynależność do przyrody – fauny. Jego obserwacje doprowadziły do przekonania nie posiadania duszy, za to tkwią w nas działania czysto zwierzęce. Udowadnia to w swoim wywodzie. Niech nas nie dziwi język narratora, czasem trudny do zrozumienia, ale filozof rządzi się innymi prawami, traktując otaczający go świat jak poligon doświadczalny na żywych organizmach.

Filozofia przedstawiona na dalszych kartach niniejszej rozprawy daje upust wyobraźni, jak będzie wyglądał nasz świat, ba… nasz kosmos za kilkaset lat. Człowiek jako istota rozumna, przewyższa inne zwierzęta, ale nadal tkwi w tym ekosystemie, choć osiągnie niebagatelne zdobycze cywilizacyjne i w rozwoju antropocenoz, to nadal będzie częścią tych ekosystemów ze swoimi potrzebami fizjologicznymi. I właśnie te potrzeby zajęły autorowi wiele miejsca w niniejszej pracy, pochylając się nad najważniejszymi.

Jak każda praca pana Garkowskiego i ta jest inna od dotychczasowych. Jego język, choć zawiły i używający słów czasem mało klarownych, musi taki być, bo inaczej ta praca nie miałaby swojego klimatu i nie oddawałaby jej istoty.