Innowacje i przedsiębiorczość. Teoria i praktyka

Era globalizacji i informacji to czas burzliwych zmian, które wymuszają na organizacjach gotowość do ciągłej ewolucji. Powodują konieczność rozwijania nie tylko zdolności adaptacyjnych, ale także wprowadzania nowych rozwiązań ułatwiających wyprzedzenie konkurencji. Działając w globalnym i burzliwym otoczeniu organizacje zaczynają coraz częściej upatrywać w innowacjach szansy na rozwój i ekspansję. Warunkiem sukcesu opartego na innowacjach jest działanie przedsiębiorcze uwzględniające aspekty etyczne, ekologiczne, integrujące zróżnicowane kulturowo środowiska. Przed zarządzaniem stają coraz bardziej istotne wyzwania. Dotyczą one przede wszystkim stymulowania innowacyjności poprzez wyzwalanie kreatywności i wspomaganie przedsiębiorczości. Zachodzące zmiany dają asumpt do eksploracji nowych obszarów, dyskusji, dociekań naukowców i praktyków.
Wymóg konkurowania w otoczeniu sprawia, że organizacje starają się z przedsiębiorczości uczynić trwałą kompetencję, która byłaby w stanie zapewnić im osiągnięcie naturalnych celów rozwoju i wyprzedzenia. Przedsiębiorczość należy traktować jako permanentne odkrywanie i wykorzystywanie szans. Ta postawa tworzy przestrzeń dla zarządzania strategicznego, opartego na innowacjach, którego przedmiotem zainteresowania jest rozwój, tworzenie nowych wartości dla klientów, a tym samym pomnażanie zysków przedsiębiorstw.
Dzięki kreatywnemu, unikalnemu podejściu do tworzenia wartości przedsiębiorcy uzyskują przewagę konkurencyjną, przedłużając tym samym czas obecności firmy w przestrzeni gospodarczej. Samozadowolenie jest największym zagrożeniem ustabilizowanych, dobrze prosperujących przedsiębiorstw. Aby uniknąć tego zagrożenia muszą one realizować permanentną strategię innowacyjną. Systematyczna innowacja polega na celowym i zorganizowanym poszukiwaniu zmian i na systematycznej analizie okazji do społecznej lub gospodarczej innowacji.