Klawo, jadziem !

Nieznane opowiadania i felietony barda warszawskiej ulicy.

Czytelnicy pokochali Stanisława Grzesiuka – autora kultowej trylogii – za humor, honor i prawdę. Nikt poza najbliższymi nie wiedział jednak, że pisał on także inne teksty. Zebrane po raz pierwszy w tym tomie niepublikowane opowiadania, felietony o ukochanej Warszawie i wybrane piosenki pokazują niepospolity talent i charakter króla szemranych ulic. Czyli wszystko to, co w pisarstwie Stanisława Grzesiuka najlepsze.

Czytelnicy po raz pierwszy będą mogli też zajrzeć do rękopisów, niepublikowanych zdjęć i rodzinnych pamiątek.

No i klawo, jadziem!

Gdy ktoś w miejscu publicznym zachowuje się inaczej, jak tego wymagał warszawski sposób bycia, słyszy się uwagi: ‚Ty, warszawiak z oranego’. ‚Sieczkobrzęku’. ‚Zielona Warszawa przemawia’. To reaguje typowy warszawiak. Wyczuwa się brak specyficznego, ciętego, lecz grzecznego humoru i swoistego warszawskiego fasonu. ‚Reszty nie trzeba’ – a piechotą wróci do domu. ‚Boso, ale w ostrogach’. Forsy nie ma, ale na spotkanie ostatnie pół kilometra przejedzie taksówką. Warszawski fason.

Stanisław Grzesiuk

Stanisław Grzesiuk (1918-1963) – pisarz, pieśniarz, zwany bardem Czerniakowa. Urodzony w Małkowie koło Chełma. Od drugiego roku życia mieszkał w Warszawie, gdzie spędził dzieciństwo i młodość. W trakcie okupacji aresztowany i wysłany na roboty przymusowe do Niemiec, następnie do obozów koncentracyjnych. W lipcu 1945 roku wrócił do kraju; leczył się na gruźlicę płuc, która była konsekwencją pobytu w obozie. Autor autobiograficznej trylogii: ‚Boso, ale w ostrogach’, ‚Pięć lat kacetu’, ‚Na marginesie życia’. Pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach. Obok Stefana Wiecheckiego ‚Wiecha’ zaliczany do grona najbardziej zasłużonych twórców kultury warszawskiej ulicy.