Kronika Słowiańska

Kronika Słowian (łac. Chronica Slavorum) – średniowieczne dzieło historyczne autorstwa mnicha Helmolda, który towarzyszył jako kronikarz niemieckim wyprawom chrystianizacyjnym na Połabiu i Pomorzu Zachodnim. Jest kontynuacją dzieła Gesta Hammaburgensis ecclesiae pontificum napisanego przez Adama z Bremy. Kronika jest jednym z najważniejszych źródeł opisujących wierzenia, obyczaje, kulturę, organizację społeczną oraz życie codzienne Słowian połabskich z okresu przed przyjęciem przez nich chrześcijaństwa, źródłem wiedzy dotyczącej stosunków społeczno-politycznych w XII wieku na ziemiach Obodrzytów i Wieletów – dzisiejsza Meklemburgia – Niemcy. Kronika pisana była przez Helmolda proboszcza z Bozowa w Wagrii (obecnie Bosau – Niemcy) w okresie od daty śmierci biskupa Gerolda w roku 1163 do narodzin drugiej córki Henryka Lwa – Matyldy w roku 1172. Dzieło opisuje czas od panowania Karola Wielkiego do ostatecznego podboju Rugii i kraju Obodrytów dokonanego podczas Krucjaty połabskiej w roku 1147.