Lewactwo. Historia dyskursu o polskiej lewicy radykalnej

„Autor bardzo wnikliwie zanalizował badane zjawiska, selekcjonując przy tym liczne absurdy wynikające z mitologizacji pojęcia ‚lewactwo’. To jedna z najbardziej oryginalnych prac naukowych na temat szeroko pojętej polskiej lewicy” – z recenzji prof. Rafała Chwedoruka (Instytut Nauk Politycznych UW).Lewactwo. Historia dyskursu o polskiej lewicy radykalnej to książka objaśniająca jak narodziło się pojęcie lewactwa. Kiedyś rzadko spotykane, dzisiaj stanowi jeden z najbardziej znanych epitetów nadwiślańskiej polityki. Pozwala znajdywać swoje miejsce na mapie ideologicznych podziałów, obrażać przeciwnika, czy ironizować na temat samego siebie. Autor śledzi historię radykalnej lewicy i jej obrazu od Międzywojnia, przez czasy Polski Ludowej, aż po III RP. Sprawdza jak to się stało, że język bolszewików z Dziecięcej choroby „lewicowości” w komunizmie Lenina i późniejszych, twardogłowych stalinistów, przeniknął do ust i myśli dzisiejszych fanów Korwin-Mikkego, nastolatków w bluzach „Żołnierzy Wyklętych”, krytyków ideologii gender i przeciwników muzułmańskich uchodźców. Autor tłumaczy w jaki sposób łatka lewicowego wywrotowca i ekstremisty stała się określeniem demaskującym wszystkich wrogów skrajnej prawicy: od trockistów po liberalnych dziennikarzy „Gazety Wyborczej”. Książkę wzbogacają bogate badania historyczne i wywiady ze znanymi „lewakami”: między innymi sympatyzującą z trockizmem legendarną postacią historycznej „Solidarności”, Barbarą Labudą, czy komentatorem telewizyjnym, Piotrem Szumlewiczem. Lektura obowiązkowa na 11 listopada, oraz dla każdego zainteresowanego fenomenem polskiej popularności współczesnego prawicowego ekstremizmu.