Liderzy i działacze. O idei trzeciego sektora w Polsce

Podjęte przeze mnie badania dotyczyły postaw deklarowanych w momencie wprowadzania społecznej zmiany. W świadectwach fermentu ideologicznego, jaki istniał w latach dziewięćdziesiątych XX wieku, szukałam uzasadnień przeobrażeń zastanego etosu społecznikowskiego. Z wypowiedzi działaczy wyłuskiwałam więc przede wszystkim elementy, które opisywały odmienność doświadczanej teraźniejszości od zapamiętanej lub wyobrażonej przeszłości. Chciałam dowiedzieć się, czym różni się działanie społeczne w umownym ‚dziś’ od tego, które uprawiano ‚wczoraj’. Z Wprowadzenia Bohaterami pracy są w zasadzie dwie grupy działaczy: jak ich nazywa autorka, «budowniczowie formacji» oraz «młodzi liderzy». «Budowniczowie» to ci, którzy po 1989 roku przystąpili do tworzenia sektora pozarządowego w Polsce, wcześniej na ogół w jakimś stopniu zaangażowani w podziemną działalność polityczną. «Młodzi liderzy» to ich wychowankowie, nowa generacja społeczników. Z recenzji Małgorzaty Szpakowskiej W obecnej rzeczywistości praca społeczna to nie społeczny zryw ludzi zaangażowanych, ale aktywność zinstytucjonalizowana. Wynika to z procedur finansowania tzw. projektów przez różne organizacje. Projekt, aby zostać zakwalifikowany do sfinansowania, musi spełniać określone, wyznaczone pewnymi ramami warunki, a praca musi przebiegać dokładnie zgodnie z planem. W tej sytuacji takie walory działalności społecznej jak spontaniczność, twórczość, dobra wola – zostają usunięte w cień, a pojawiają się walory odmienne: profesjonalność, skuteczność i racjonalność. Z recenzji Hanny Świdy-Ziemby Ilona Iłowiecka-Tańska ─ antropolog kultury związana z Instytutem Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Interesują ją współczesne projekty modernizacji społecznej i kulturowe przeobrażenia roli nauki i naukowców. Kieruje programem promocji nauki w Fundacji Partners Polska, jest autorką wielu programów dotyczących jej upowszechniania.