Litania do M…

Barbara Zajączkowska z debiutanckim tomiku ‚Litania do M.’ pisze głównie o miłości – liryki i erotyki. W swojej twórczości wprowadza czytelnika w kontemplację samotności, oswajania się z takim stanem, często w sposób pełen optymizmu, a raczej wszystkich odcieni optymizmu – bo ten, podobnie jak miłość, niejedno ma imię…

Barbara Zajączkowska przedstawia nam bardzo osobistą poezję, choć nie jest to narracja wylewna, raczej symboliczna i lapidarna. Autorka pisze o miłości w sposób nieco chłodny, choć to chłód pozorny, który stanowić ma maskę. Owa maska podobnie – jak jej wenecki odpowiednik – jest rekwizytem tajemniczym.

Bo nie o pokazywanie i obnażenie oblicza chodzi ale o wyrażenie pewnej sensualność, gdzie dotyk i smak można poczuć – jak pisze Zajączkowska – dreszczem… Afirmacja, spełnienie w miłości u Barbary Zajączkowskiej to walka duchowa, w której autorka jest rozdarta między marzeniami a rzeczywistością, między tym, co marzenia dają (lub mogą odebrać), a tym co rzeczywistość odbiera (lub może dać). Miłość w tej poezji jest więc absolutem, który możemy osiągnąć – lecz wymaga to wiele – często niewdzięcznego wysiłku i to paradoksalnie właśnie świadczy o tej miłości – wartości.

Marta Półtorak