Maria i Paul. Miłość geniuszy

Maria Skłodowska-Curie i skandal obyczajowy?

W 1910 roku romans niedawno owdowiałej Marii Curie i Paula Langevina wstrząsnął Francją. Ona – laureatka Nagrody Nobla. On – wybitny fizyk, ale mężczyzna żonaty i ojciec czworga dzieci.

Skandal – podsycany przez nacjonalistyczną prasę, która opublikowała prywatne listy Marii – przerodził się w ogólnonarodową awanturę, stał się przyczyną ulicznych demonstracji i kilku pojedynków. Niektórzy postulowali o wyrzucenie Marii z Francji.

Jean Perrin, świadek i uczestnik tamtych zajść, wspomina po latach minione zdarzenia, a te dają mu podstawę do rozważań o wyjątkowości ludzkich losów i – jakże aktualnej – refleksji o granicach ingerencji opinii publicznej w intymne życie sławnych ludzi.

Powieść Macieja Karpińskiego nie tylko opisuje ten dramatyczny i mało znany epizod z życia sławnej uczonej, ale i opowiada o wielkiej, namiętnej miłości.

Maria Skłodowska-Curie urodziła się 7 listopada 1867 roku w Warszawie – fizyczka, chemiczka, dwukrotna laureatka Nagrody Nobla.

W 1891 roku wyjechała z Polski do Paryża, by tam kontynuować studia na Sorbonie (na ziemiach polskich w XIX wieku kobiety nie mogły studiować, a i we Francji było to rzadkością); tam też rozwinęła karierę naukową. Była prekursorką nowej gałęzi chemii – radiochemii. Do jej dokonań należą: opracowanie teorii promieniotwórczości, technik rozdzielania izotopów promieniotwórczych oraz odkrycie dwóch nowych pierwiastków – radu i polonu. Z jej inicjatywy prowadzono także pierwsze badania nad leczeniem raka za pomocą promieniotwórczości. Dwukrotnie wyróżniona Nagrodą Nobla za osiągnięcia naukowe, po raz pierwszy w roku 1903 z fizyki wraz z mężem i Henrim Becquerelem za badania nad odkrytym przez Becquerela zjawiskiem promieniotwórczości, po raz drugi w 1911 roku z chemii za wydzielenie czystego radu i badanie właściwości chemicznych pierwiastków promieniotwórczych.

Jest jedyną kobietą, która tę nagrodę otrzymała dwukrotnie, a także jedyną uczoną w historii uhonorowaną Nagrodą Nobla w dwóch różnych dziedzinach nauk przyrodniczych.

Zmarła 4 lipca 1934 roku w Passy.

Jest jedyną kobietą, która spoczęła w paryskim Panteonie w dowód uznania zasług na polu naukowym.