Międzypokoleniowe uczenie się nauczycieli. Studium przypadków

Główną inspiracją do napisania tej książki była jedna z tez współczesnej pedeutologii mówiąca, że nie jest możliwe pełne przygotowanie zawodowe nauczyciela, ponieważ uczenie się nieustannie towarzyszy wykonywaniu tego zawodu.

Dotąd prowadzone były badania nad wzajemnym uczeniem się nauczycieli, ich wewnątrzszkolnym doskonaleniem zawodowym i międzypokoleniowym uczeniem się, ale nie zajmowano się problematyką międzypokoleniowego uczenia się nauczycieli w środowisku szkoły, która jest miejscem pracy większości z nich. Autor publikacji podjął więc próbę ukazania dotychczasowego stanu wiedzy na temat międzypokoleniowego uczenia się nauczycieli oraz przedstawił koncepcję i wyniki własnych badań w tym zakresie.

Odmienność doświadczeń wywoływała wzajemne zaciekawienie i sprzyjała międzypokoleniowemu uczeniu się. Badani nauczyciele, wypowiadając się na temat ich międzypokoleniowego uczenia się, podkreślali, że w relacjach z nauczycielami z innych pokoleń uczyli się „interpretować szkołę z perspektywy ucznia” oraz postrzegać ją z szerszej temporalnej perspektywy niż tylko zakreślonej przez czas ich pracy w placówce. Poznając minione już uwarunkowania pracy w zawodzie nauczyciela, mogli lepiej i bardziej krytycznie rozumieć siebie i świadomiej antycypować przyszłość zawodową.

Z Zakończenia