Namioty Wezyra

Powieść z czasów Jana III Sobieskiego. Latem roku 1683 całą Rzeczpospolitą obiegła wieść o planowanej wyprawie król Jana III Sobieskiego na Turków.Młody szlachcic Piotr Rzecki, wydziedziczony przez chciwą macochę, postanawia opuścić rodzinny majątek i zaciągnąć się do wojska królewskiego.Ze swym sługą Maćkiem, wyrusza do Warszawy. Obaj wpadają w nie lada tarapaty, ale jako że zuchom zwykle szczęście sprzyja, to i oni wychodzą z tych opresji bez szwanku. Piotr niespodziewanie zdobywa sympatię króla i zostaje jego pokojowcem. Przeżywa wiele przygód. Idąc tropem dalszych przygód młodego Rzeckiego i jego pachołka, wyruszamy z Wilanowa i docieramy do Wiednia, by 12 września 1683 roku stać się świadkami barwnie opisanej przez autora bitwy, która na zawsze złamała ofensywną potęgę Turcji i była ostatnim zwycięzkim zrywem chylącej się ku upadkowi Rzeczpospolitej.

‚W rzeczy samej położenie młodego Piotrusia Rzeckiego, bo tak się zwał panicz, było nie do pozazdroszczenia. Matka odumarła go w dzieciństwie, a ojciec po raz drugi wstapił w związki małżeńskie. Macocha źle się obchodziła z pasierbem …’

Walery Przyborowski – pseudonim Zygmunt Lucjan Sulima (1845-1913) – polski pisarz i historyk. Jako powieściopisarz debiutował w 1869 r. Swoje działania literackie zaczął od romansów i utworów z fabułą powieści kryminalnej. Sam autor bardziej uważał się za historyka, niż za pisarza. Jako osiemnastolatek uciekł ze szkoły i wraz z kolegami przystąpił do powstania styczniowego. Walczył w oddziałach Langiewicza, był ranny i przez kilka miesięcy więziony przez władze carskie. Studiował w Warszawie na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Szkoły Głównej. Wtedy też rozpoczął pracę dziennikarską. Współpracował również z różnymi czasopismami, w latach 1885-1886 redagował pismo „Chwila’.