Natura ludzka a natura boska

Gdy mówimy o istocie ludzkiej, powinniśmy wiedzieć, że stoimy wobec stworzenia posiadającego podwójną naturę: niższą i wyższą – mimo że stanowi ono jedność. Tak więc mówienie o naturze ludzkiej jako takiej nie ma za bardzo sensu. Dla usprawiedliwienia godnych pożałowania zachowań mówimy : „Jakie to ludzkie”, ale w rzeczywistości znaczy to po prostu: „zachowuje się jak zwierzę”. Natura nazywana „ludzką” jest w rzeczywistości naturą niższą, spuścizną zwierzęcego panowania, którego ślady nosimy w sobie wszyscy, nikt nie jest wyłączony z tego dziedzictwa. Lecz różnica pomiędzy ludźmi polega na tym, że niektórzy odczuwają potrzebę opanowania tych zwierzęcych tendencji, gdyż czują, że ich prawdziwą naturą jest ich natura boska, będąca w nich jak płomień, który muszą chronić i zasilać.

O Autorze

Omraam Mikhaël Aïvanhov (1900-1986), filozof i pedagog francu­ski, pochodzenia bułgarskiego, przybył do Francji w 1937 roku. Już od pierwszego wejrzenia w jego dzieło, uderza wielostronność aspektów z jaką przedstawia najważniejsze zagadnienie: człowiek i jego doskonalenie się. Każdy poruszony przez niego temat jest traktowany niezmiennie pod kątem człowieka i jego możliwości lepszego samopoznania oraz lepszego kierowania własnym życiem.