Nazywam się Zacharski, Marian Zacharski. Wbrew regułom

Nazywam się Zacharski. Marian Zacharski. Wbrew regułom to tytuł fascynującej autobiografii legendy polskiego wywiadu.

Autor ujawnia kulisy pracy służb wywiadowczych, metody i techniki werbunku oraz działania szpiegowskiego. Pokazuje, jak funkcjonuje kontrwywiad, jak bez pistoletu w ręku czy wkradania się do strzeżonych budynków można wejść w posiadanie ściśle tajnych dokumentów o wartości szacowanej na miliardy dolarów.

Książka Mariana Zacharskiego jest pozycją niezwykłą. Od wielu lat czytam literaturę faktu związaną z działaniami służb specjalnych, lecz nie spotkałem dotąd książki o takim stopniu szczegółowości opisu operacji wywiadowczej. (…) Niezaprzeczalnym walorem książki jest szczerość wypowiedzi jej Autora. (…) Zacharski nie dba o lansowaną obecnie w naszym kraju linię poprawności ocen co do faktów, ludzi czy zdarzeń. Ma własne zdanie i nie waha się go wypowiadać.

Andrzej Milczanowski

Przedstawiciele amerykańskiego wywiadu znają Mariana Zacharskiego jako kogoś więcej, niż tylko bystrego handlowca. Postrzegają go jako zawodowca w innej materii. Błyskotliwa akcja rekrutacji niezadowolonego inżyniera firmy lotniczej na agenta jest wciąż studiowana w akademii FBI, będąc podręcznikowym przykładem skutecznej działalności szpiegowskiej i umiejętnego przejmowania materiałów.

‚New York Times’, 1991 r.

Marian Zacharski, ur. w 1951 r. w Gdyni, ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim.

W 1975 r. wyjechał do USA jako przedstawiciel polsko-amerykańskiej firmy eksportującej maszyny. W 1977 r. nawiązał kontakt z Williamem Bellem, zajmującym się projektowaniem radarów na potrzeby wojska. Do 1981 r. Zacharski zdołał kupić za pieniądze polskiego wywiadu najbardziej poufne informacje dotyczące m.in. budowy systemów radarowych, rakiet oraz samolotów, co miało wielkie znaczenie w zachowaniu równowagi w zimnowojennym wyścigu zbrojeń. W czerwcu 1981 r. Zacharski został aresztowany przez FBI pod zarzutem konspiracji szpiegowskiej wymierzonej przeciwko Stanom Zjednoczonym, a następnie skazany przez sąd w Los Angeles na karę dożywocia. Dzięki aktowi łaski prezydenta Reagana w czerwcu 1985 r., na moście Glienicke w Berlinie, Zacharski wraz z trzema innymi szpiegami wschodnioeuropejskimi, został wymieniony na dwudziestu pięciu więźniów zza Żelaznej Kurtyny. Po powrocie do kraju objął posadę dyrektora Pewexu.

Od 1990 r. pracował dla Urzędu Ochrony Państwa. W 1995 roku uczestniczył w akcji mającej na celu zwerbowanie rosyjskiego agenta Władimira Ałganowa, który miał posiadać informacje o współpracy ówczesnego premiera Józefa Oleksego z KGB. Awansowany na stopień generała przez prezydenta Wałęsę. Wkrótce potem wyjechał z kraju.

Zacharski to szczery patriota.

adwokat Edward M. Stadum, 14 grudnia 1981 r.

Zacharski to wybitnie uzdolniony oficer wywiadu (…) Trzydziestoletni geniusz w swoim fachu.

prokurator Robert S. Brewer Jr., 14 grudnia 1981 r.

Uważam się za patriotę. Polska socjalistyczna, kapitalistyczna czy feudalna – to bez znaczenia. Dla mnie to zawsze była przede wszystkim Polska. To jest mój kraj i robię dla niego, co tylko w mojej mocy.

Marian Zacharski

Na pewno po wydaniu wspomnień gen. Zacharski spotkałby się z silnym atakiem i zarzutami, że chce wpływać na scenę polityczną. Jestem przekonany, że człowiek o takiej wiedzy mógłby wywołać małą rewolucję.

Zbigniew Wassermann, ‚Rzeczpospolita’, 2008 r.