Nie-Boska komedia

Dramat romantyczny Zygmunta Krasińskiego napisany w 1833 r., a wydany w 1835 r. w Paryżu. Początkowo utwór miał nosić tytuł „Mąż” i być pierwszą częścią trylogii.

Głównym bohaterem „Nie-Boskiej komedii” jest Mąż (hrabia Henryk). Pierwsza i druga część utworu przedstawia jego życie osobiste, trzecia i czwarta – jego udział w wydarzeniach społecznych i historycznych.

Mąż bierze ślub z kobietą, którą – jak mu się wydaje – kocha. Czuje się jednak poetą, pragnie tworzyć prawdziwą poezję. Żyje marzeniami, stąd tak łatwo szatanowi opętać jego duszę. Zsyła mu Dziewicę – będącą dla Męża uosobieniem żywej poezji i piękna. Porzuca zrozpaczoną Żonę i rusza z Dziewicą. Ta niemal doprowadza go do zguby. Ratuje go anioł. Mąż powraca do domu, ale okazuje się, że Żona umiera w szpitalu dla obłąkanych, a syn Orcio jest poetą.

Tymczasem wybucha rewolucja, a Mąż – teraz już jako hrabia Henryk – staje na czele arystokracji, przeciw której walczą rewolucjoniści. Henryk wybiera się do ich obozu, aby poznać przeciwnika. Widzi, że rewolucjoniści to tak naprawdę ludzie, którzy marzą o życiu arystokracji. Chcą pieniędzy, żywności, chcą się bawić. Utwierdza się w przekonaniu, że rewolucjoniści nie proponują żadnych nowych idei. Ostatecznie Henryk ginie na polu walki.