Płaca za pracę. Jak sprawić, by ludzie znów zaczęli uczestniczyć w systemie wolnej przedsiębiorczości i zarabiać na swoje utrzymanie

Jak rozwiązać problem bezrobocia? Zaufać wolnemu rynkowi, że stworzy właściwą liczbę miejsc pracy a może wręcz przeciwnie – stworzyć i wprowadzić w życie ideę powszechnie gwarantowanego, nie związanego z pracą dochodu? Profesor Edmund S. Phelps po latach badań doszedł do innego wniosku. Postawił na system dopłat do najsłabiej opłacanych miejsc pracy. Swoją koncepcję opisał w latach 1995-1996. Okazuje, że dziś, po osiemnastu latach, pomimo olbrzymich zmian, które zaszły w gospodarce – globalizacji, migracji ludności, rewolucji technologicznej – postulaty Phelpsa bronią się i zachowują aktualność. Z tezami „Płacy za pracę” powinni zapoznać się nie tylko decydenci polityki społecznej lecz również przedstawiciele biznesu i wszyscy ci, których interesują mechanizmy funkcjonowania rynku pracy.Podstawowym problemem polityki społecznej ograniczonej do programów opartych na ubezpieczeniach – nawet takich, które wymagają od beneficjenta przekwalifikowania się – jest to, że w żaden sposób nie prowadzi ona do podniesienia niskiego poziomu zatrudnienia oraz niskich płac, które nie pozwalają pracownikom na samodzielne utrzymanie.Fragment Rozdziału 4

EDMUND S. PHELPS (ur. 1933) jest jednym z najważniejszych współczesnych ekonomistów. W 2006 roku za „analizę zależności międzyokresowych w polityce makroekonomicznej” otrzymał Nagrodę Banku Szwecji im. Alfreda Nobla. Podważył hipotezę racjonalnych oczekiwań. Do jego największych osiągnięć należą badania nad zależnością między inflacją a bezrobociem. Udowodnił między innymi, że nie można w sposób trwały za pomocą polityki monetarnej lub fiskalnej obniżyć poziomu bezrobocia. Jest autorem i współautorem 22 książek. Napisał setki artykułów naukowych. Od 1971 roku jest związany z nowojorskim Uniwersytetem Columbia, gdzie jest Dyrektorem Centrum Badań nad Kapitalizmem i Społeczeństwem. Wykładał i wciąż wykłada na wielu uczelniach na całym świecie.