Plusy dodatnie i ujemne czyli polski kapitalizm bez solidarności

‚Gdy formował się – na przełomie lat 80. i 90. – program polskiej transformacji, dominowało przekonanie, że kapitalizm powinien zawrócić z drogi ewolucji, którą podążał po wojnie, że powinien wejść na ścieżkę liberalną. Opowiedziała się za tym ogromna większość elity intelektualnej, politycznej oraz medialnej i Polska też weszła na tę ścieżkę. Ci, którzy mieli wątpliwości, byli dysydentami. Obecnie – po kryzysie, który zaczął się w 2008 r. i przecież jeszcze trwa – są mocne podstawy, by zapytać, czy neoliberalna przebudowa ustroju społeczno-gospodarczego nie była zbyt radykalna.

Ryszard Bugaj

Ta bardzo potrzebna książka dotyczy jednej z najbardziej zaniedbanych kwestii związanych z polską transformacją: wyboru modelu kapitalizmu dla Polski. Od początku transformacji była ona spychana na margines. Od-rzucane były postulaty debaty o „modelu polskiego kapitalizmu” i w konsekwencji doszło do zdoktrynalizowania przemian ustrojowych.

Choć Ryszard Bugaj docenia dorobek 25–lecia przemian ustrojowych w Polsce, podkreślając, że po raz pierwszy w ostatnich 250−300 latach osiągnięty został znaczący sukces rozwojowy, to zarazem wskazuje na nierozwiązane problemy społeczne – m.in. bezrobocie oraz nierówności dochodowe. Przestrzega, że „prosta kontynuacja” nie tylko nie gwarantuje sukcesu w przyszłości, lecz przeciwnie, „realna jest groźba zahamowania rozwoju i nasilenia konfliktów”. Formułuje też propozycje reform, które mogłyby takiej groźbie zapobiec. Publicystyczny charakter książki sprawia, że może ona liczyć na szerszy odbiór i reakcję.

prof. Elżbieta Mączyńska, prezes Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego’