Polityka senioralna w jednostkach samorządu terytorialnego

W niniejszej pracy, mającej charakter interdyscyplinarny, autorki podjęły rozważania
nie tylko na temat polityki senioralnej oraz związanych z nią obszarów prawa i administracji,
ale także praktycznego wymiaru polityki społecznej na rzecz osób starszych (dobre
praktyki) oraz zarysowały tło omawianej problematyki: począwszy od kontekstu historyczno-
kulturowego, a skończywszy na nowoczesnych technologiach i odniesieniu ich zastosowania
dla podnoszenia jakości życia seniorów na świecie. Autorkom udało się scharakteryzować
temat bardzo szeroko i wielokontekstowo.
W rozdziale pierwszym opisana została kondycja seniorów w poszczególnych epokach
historycznych. Zwrócono uwagę na fakt, że pierwsi ludzie nie zaznali starości, a co za tym
idzie – w czasach prehistorycznych problem starości nie istniał. Średnia długość życia ludzkiego
oscylowała bowiem w granicach 20 lat. Z biegiem czasu nastąpiło wydłużenie trwania
życia, a seniorzy coraz częściej zaczęli wchodzić w skład wielopokoleniowej rodziny. W rozdziale
drugim opisane zostały zmiany, jakie zaszły w społeczeństwie XX wieku. Omówiono
przykłady realizacji motywu starości w literaturze, teatrze oraz w filmie i reklamie telewizyjnej.
Seniorzy są dziś bohaterami tekstów kultury popularnej, jednak w mediach najczęściej
pojawiają się ich stereotypowe wizerunki, które pogłębiają przepaść dzielącą ich od osób
młodych oraz utrwalają niesprawiedliwy obraz seniora. Rozdział trzeci zawiera wprowadzenie
w zagadnienia polityki społecznej oraz polityki senioralnej, pełniąc rolę przygotowania
definicyjnego, poprzedzającego kolejne części rozważań. W tekście scharakteryzowano
zagadnienia związane z gerontologią społeczną, wyjaśniono jej funkcje i związki z innymi
naukami. Pokrótce przedstawiono także definicję polityki społecznej i wyjaśniono, czym
jest polityka senioralna. W rozdziale czwartym zawarto wprowadzenie prawne: przedstawiono
najważniejsze akty prawa krajowego, które współtworzą specyficzny system prawny,
budując ramy polityki senioralnej w Polsce. W rozdziale piątym odniesiono się do szczebla
regionalnego (samorząd województwa) i analizie poddano 16 programów polityki społecznej,
w tym dokumentów skoncentrowanych stricte na tematyce senioralnej, ale także innych
obowiązujących w tym zakresie aktów prawnych (m.in. strategie rozwoju województw).
Przytoczono priorytety, cele strategiczne i operacyjne odnoszące się do polityki senioralnej,
ukazując je na tle przedstawionych przez władze regionów diagnoz społecznych i danych
statystycznych. W rozdziale szóstym zaprezentowano dobre praktyki z terenu całego kraju,
które podejmowane są na rzecz seniorów, szczególnie w gminach i powiatach. Opisano wiele
intersujących projektów i rozwiązań, które usprawniają życie osób starszych i zapobiegają
ich wykluczeniu. Rozdział ostatni dotyczy nowych technologii skierowanych do osób starszych.
Opisano w nim m.in. możliwości uczestniczenia w rozmaitych kursach i warsztatach
cyfrowych w celu nauczenia się korzystania z Internetu. Ponadto przedstawiono przykłady
zastosowania wearable technology („inteligentne urządzenia”, „elektronika noszona”), czy
body-borne computers, czyli miniaturowych urządzeń elektronicznych, zakładanych najczęściej
na ciało w postaci zegarków, biżuterii, okularów, ubrań itp. Technologia ta znajduje szerokie
zastosowanie, a tworzona jest w celu podniesienia jakości życia oraz poszerzenia, czy
tzw. „przedłużenia” zmysłów. Olbrzymią grupą odbiorców tego typu wynalazków są właśnie
osoby starsze. W rozdziale tym omówione zostały również kwestie związane z transhumanizmem – ruchem intelektualno-kulturowym, postulującym przezwyciężenie ludzkich
ograniczeń oraz poprawę kondycji ludzkiej dzięki wykorzystaniu nauki i techniki.