Powrót na aleję Rothschildów

Trzeci już tom opowiadający o losach żydowskiej rodziny, żyjącejwe Frankfurcie w XX wieku (tutaj historia toczy się w latach 1941–1948). Częścirodziny Sternbergów udało się wyemigrować z Niemiec – do Holandii, Palestyny iAfryki Południowej. Tych, którzy pozostali, przepędzono niczym bydło kuWielkiej Hali Targowej: Victorię z dziećmi oraz jej rodziców. Annie, nieślubnejcórce Johanna Isidora, udaje się w zamieszaniu wyciągnąć z kolumny córeczkęVictorii, Fanny, i wraz z nią uciec. Co trzyma przy życiu ludzi, którzystracili wszystko? Czy można powrócić do życia sprzed czasów wielkiego strachu?Po zakończeniu wojny Sternbergowie miotają się między nadzieją azwątpieniem. Czy ktoś z ich bliskich przeżył? Pierwszewiadomości przychodzą po miesiącach, ale dopiero po latach można nawiązaćkontakt z zagranicą. Radość z nielicznych ponownych spotkań jest ogromna. Alepojawiają się kolejne pytania: dlaczego właśnie im się udało? I czymożna jeszcze normalnie żyć po tym wszystkim, co się wydarzyło? Śmiać się?Autorka z niezwykle ludzkim podejściem i dzięki bardzoplastycznym obrazom pokazuje to, co spotkało poszczególnych członków rodzinySternbergów, ale składa także hołd niemieckim kobietom, które stały wśród ruinna zgliszczach swojego dotychczasowego życia, a mimo to się nie poddały. StefanieZweig (1932–2014) – niemiecka pisarka pochodzenia żydowskiego urodzona wGłubczycach. W 1938 roku w obawie przed nazistowskimi represjami wraz zrodzicami opuściła Wrocław i wyjechała do Afryki. Dzieciństwo spędziła na kenijskiejfarmie. Część jej rodziny, która pozostała w Niemczech, zginęła w obozachzagłady. Przez trzydzieści lat Zweig była redaktorką w gazecie „FrankfurterNeue Presse”. Jest autorką wielu powieści obyczajowych, z którychnajsłynniejsza to autobiograficzna Nigdziew Afryce, która została zekranizowana, a film pod tym samym tytułemotrzymał w 2003 Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego.