Ryzyko gry

Powieść z rodzaju historical fiction, spopularyzowana
przez Fredericka Forsytha („Psy wojny”), z fabułą opartą na wątkach
historycznych, z dużą dawką sensacji. Czas akcji przypada na pierwsze miesiące
po zakończeniu II wojny światowej. To czas nie do końca rozwiązanych problemów na
zachodniej granicy Polski. Spór toczy się o kresowe miasto nad Odrą Szczecin.
Jego losami są zainteresowane nie tylko mocarstwa, biorące udział w poczdamskich
pertraktacjach, ale przede wszystkim polska administracja obejmująca władzę
w Szczecinie oraz organizacje podziemne. Podejrzewano, że w Szczecinie
(Stettin) ukryto klucz do broni znacznie groźniejszej niż tej z Peenemünde, niedawno
siejącej grozę i spustoszenie w stolicy Wielkiej Brytanii.

W grę wciągnięci zostają m.in. generałowie, marszałkowie: Tielegin, Żukow, Rokossowski,
Świerczewski, prezydent miasta Zaremba, wojewoda Pomorza Borkowicz, kierownik
wydziału kultury Taydelt, jeniec z oflagu w Woldenbergu – Bohatkiewicz, po
wyjściu z Frauen-Konzentrationslager
Ravensbrück – nauczycielka Janina
Szczerska, milicjanci: kapitan Suchanek, porucznik Wróbel. Niemców reprezentuje
m.in. Hans
Kammler — „technokarata zniszczenia”, projektant obozów koncentracyjnych,
likwidator warszawskiego getta, przedstawiciel dowództwa SS przy realizacji
programu V-2. Są również dwie grupy polskiego podziemia z różnymi
zadaniami formułowanymi w kraju i poza jego granicami. Rząd londyński przede wszystkim stara się wykorzystać czas do konferencji poczdamskiej, kierując do
Szczecina agenta, a następnie łączniczkę. W
ręce agenta trafia informacja o tajnej broni, istnienie której było do
końca ukrywane przez jej twórców, m.in. przez von Brauna i jego
współpracowników. Szuka jej także wywiad radziecki. Rokossowskiemu, który był
już raz ofiarą stalinowskiej „czystki”, Generalissimus zarzuca, że oszczędzając
żołnierzy (przeciwieństwo generała Berlinga pod Lenino, także w dramatycznej
przeprawie przez Odrę) aliantom umożliwił wcześniejsze dotarcie do ośrodka
badań na wyspie Usedom i zdobycie dokumentów produkcji V-1,V-2. Pozycje
marszałków radzieckich — Rokossowskiego i Żukowa — odpowiedzialnych za tempo
marszu armii na Zachód i Północ, są zachwiane. Obawiają się powrotu do
Moskwy, kolejnej czystki. Ulegają kuszeniu londyńskiego agenta nowymi rolami,
jakie będą mieć po przedstawieniu dowodów na posiadanie niezwykłej bomby…
atomowej. Zapowiada się też inny przebieg konferencji poczdamskiej. Po demonstracji
wybuchu na małej wysepce na Bałtyku, dalsze plany krzyżuje przypadek i
działanie GRU.