Serce umiera ostatnie

Najnowszapowieść Margaret Atwood – wybitnej pisarki regularnie wymienianej w gronie kandydatów doliterackiej Nagrody Nobla, laureatki nagrody Bookera, autorki m.in. słynnej„Opowieści podręcznej”.Stan iCharmaine mieszkają w samochodzie. Kiedyś, jak wszyscy, mieli dom, kariery iufnie spoglądali w przyszłość. Ale przyszło załamanie systemu, bezrobocie,drastyczny wzrost przestępczości i rozpad społeczeństwa. Po upadającychmiastach szwendają się hordy zdesperowanych ludzi, dla których przemoc jestsposobem na życie. Charmaine dorabia w lokalnym barze i dzięki temu mają nabenzynę. Możliwość ucieczki jest jedyną – skromną – gwarancją bezpieczeństwa.Wtem,pojawia się promyk nadziei – projekt Pozytron. Kilka godzin jazdy autobusem odzdegenerowanego miasta znajduje się oaza szczęścia: bujna trawa, czysta pościel,mydło, schludni ludzie. W zamian za udział w eksperymencie społecznym Stan iCharmaine dostaną stałą pracę i własny dom. Przez miesiąc korzystają z dobrodziejstwperfekcyjnie zaprojektowanej rzeczywistości, aby kolejny miesiąc spędzić w więzieniui po miesiącu znów wrócić do swojego idealnego życia. Początkowo miesiące spędzonew więzieniu nie wydają się wielkim wyrzeczeniem za dach nad głową i poczuciebezpieczeństwa. Sprawy komplikują się, gdy Stan i Charmaine wikłają się wobsesyjną relację z parą, która mieszka w ich domu, kiedy oni przebywają w więzieniu…„Przejmująca,czasem komiczna, pełna absurdu, wciągająca powieść (…) Margaret Atwood stała siętak nieprawdopodobną postacią, jak jej bohaterowie – żyjąca legenda, którapozostaje w swoim pisaniu odkrywcza i świeża”.—New YorkTimes Book Review„Z początkuprzypominająca klasyczną Atwoodowską dystopię powieść przechodzi nagle w niecosurrealistyczną przygodę. Radosna komedia pomyłek, dziwaczna pościelowa farsa,fantastyczno-naukowy thriller więzienny, przewrotny, psychodeliczny kryminałjak z lat 60-tych. „Serce umiera ostatnie” skacze przez wszystkie tegatunki, odsłaniając tyle poziomów oszustw i samooszukiwania, że właściwie niewiadomo, czy śmiać się, czy płakać”.—TheGuardian„Ciężkooderwać się od tej powieści o wartkiej akcji, kiedy wykrzykuje nam swoje przemyślanei przerażające wnioski”.—BostonGlobe