Słownik pedagogiki specjalnej

Słownik zawiera hasła z zakresu:
– diagnozy i stymulacji rozwoju dzieci z różnymi rodzajami i stopniem niepełnosprawności;
– patologii i profilaktyki rozwoju;
– edukacji, rehabilitacji, resocjalizacji oraz terapii medycznej i psychologiczno-pedagogicznej osób niepełnosprawnych;
– społecznego funkcjonowania osób niepełnosprawnych w różnych środowiskach życia;
– regulacji prawnych dotyczących tych osób,
a także biogramy prekursorów i twórców pedagogiki specjalnej.

Obowiązkowa lektura nie tylko dla studentów i pracowników naukowych, ale także dla wszystkich mających kontakt i pracujących z osobami niepełnosprawnymi.

Małgorzata Kupisiewicz – dr hab., prof. Akademii Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej, kierownik Zakładu Surdopedagogiki Wydziału Nauk Pedagogicznych APS.

Każdego niemal roku wzrasta liczba osób niepełnosprawnych w różnym wieku dotkniętych w różnym stopniu i różnymi rodzajami niepełnosprawności. Z danych Światowej Organizacji Zdrowia z przełomu XX i XXI wieku wynika, że na kuli ziemskiej liczba niepełnosprawnych wynosiła około 500 milionów ludzi, a w Polsce obejmowała około 12% ogółu ludności, w tym ponad 3% dzieci w wieku do 14 roku życia. Znaczy to, że ponad 4 miliony osób wymagało u nas i nadal wymaga trwale lub okresowo różnych form i zakresów diagnozy, profilaktyki, rehabilitacji oraz terapii o charakterze opiekuńczym, leczniczym i psychopedagogicznym, a także wsparcia socjalnego i prawnego. () Znaczny udział w realizacji tego celu ma pedagogika specjalna.
[fragment Przedmowy