Wąż z Essex

Londyn, rok 1893. Po śmierci despotycznego męża Cora Seaborne rozpoczyna nowe życie z uczuciem ulgi, ale i głębokiego smutku. Cora i jej syn Francis – chłopiec ekscentryczny i zamknięty sobie – wyjeżdżają ze stolicy do Essex z nadzieją, że czyste powietrze i otwarta przestrzeń przyniosą ukojenie. Na miejscu dociera do nich plotka, że mityczny Wąż z Essex, który w przeszłości miał ponoć panoszyć się po mokradłach, siejąc śmierć, teraz powrócił do przybrzeżnej parafii Aldwinter. Cora, zapalona naturalistka-amatorka, nie ma cierpliwości do przesądów: jest zachwycona, i przekonana, że bestia może się okazać przedstawicielem nieodkrytego dotąd gatunku. Rusza tropem tajemniczego stworzenia.

Wtedy poznaje Williama Ransome’a, pastora w Aldwinter, który również nieufnie odnosi się do pogłosek. Jego zdaniem jednak plotki o wężu tylko odciągają mieszkańców od prawdziwej wiary. Pastor stara się uspokoić parafian. Jednocześnie Will i Cora budują intensywną relację: choć różni ich absolutnie wszystko, coś ich do siebie nawzajem nieubłaganie ciągnie, a zarazem od siebie odpycha. Wywrą na siebie wpływ, który dla obojga okaże się zaskoczeniem.

Wąż z Essex jest pochwałą miłości w jej najprzeróżniejszych postaciach.

To powieść, którą trzeba się rozkoszować: błyskotliwe i ujmujące dzieło wyjątkowo utalentowanej autorki.

Sarah Waters

Literacki fajerwerk, powieść o niepokornych apetytach, w której na mokradłach splatają się pożądanie i wiara, lecz prawdziwym cudem okazuje się przyjaźń. Sarah Perry posiadła rzadki dar przedstawiania w prozie nieprzedstawialnego, co znaczy: oto pisarka, która rozumie życie.

Jessie Burton

Wąż z Essex mnie zachwycił. To książka tajemnicza, intymna i mądra, wspaniała powieść o mechanizmach życia, miłości i wiary, o nauce i religii, sekretach, tajemnicach oraz skomplikowanych i niespodziewanych zmianach uczuć. Chyba nie czytałam piękniejszych opisów miejsc i przyrody. Wąż z Essex jest tak dobry, że strony powieści wydają się świecić dziwnym blaskiem. Kiedy tylko skończyłam, od razu zaczęłam czytać od początku.

Helen MacDonald

Zastanawiam się, czy gdyby Charles Dickens i Bram Stoker połączyli siły, żeby napisać wielką powieść wiktoriańską, rezultat przewyższyłby Węża z Essex? Nie mam wątpliwości, że Sarah Perry po wydaniu zaledwie dwóch powieści, jest dziś w gronie najciekawszych autorek i autorów brytyjskich.

John Burnside