Wędrowny sokół

Chłopiec znany pod imieniem Tor Baz — Czarny Sokół — wędruje po zamieszkane przez plemiona Pasztunów obszary Pakistanu, Iranu i Afganistanu. Spotyka mężczyzn, którzy walczą pod różnymi sztandarami, i kobiety, które mogą stracić wszystko, jeśli złamią kodeks honorowy swojej społeczności. Skąd idzie i dokąd prowadzi go przeznaczenie?

Książka znalazła się w finale Man Asian Prize, 2011.

‚Ta niezwykła książka oczarowuje nas swoją poetyką. Styl, w jakim jest napisana, i fascynujące miejsca akcji przygód chłopca, którego los zmusza do ciągłej wędrówki, sprawiają, że mamy wrażenie, jakbyśmy czytali kolejną baśń z tysiąca albo nawet dwóch tysięcy i jednej nocy. Autor mistrzowsko opisuje piękno ludzi, dla których honor i prawo nie są pustym frazesem. Ich niezłomne charaktery hartują się w ogniu konfliktów, namiętności i niełatwych warunków życia. Bardzo polecam.’ Rafał Bryndal

‚Niezwykła, głęboko poruszająca.’ „The Sunday Times”

‚Zapadająca w pamięć.’ „The Times Literary Supplement”

‚Rewelacyjna.’ „The Independent”

‚Zniewalająca. Najbardziej niezapomniana proza, jaką czytałem w tym roku.’ Jeremy Paxman

‚Fantastyczna, porażająca.’ „The Financial Times”

‚Ze słów zgromadzonych na kartkach tej książki wyłania się autentyczny portret niepoddających się żadnej władzy terytoriów… Poszczególne historie tworzą ogniwa starożytnego łańcucha, pieczołowicie zakonserwowanego w czasie. Opowieści te są ponadczasowe i jednocześnie, w świetle obecnych wydarzeń, aktualne.’ „The Pakistan Daily Times”

‚Cudowny debiut.’ „The Economist”

‚Znakomita książka. Prostota narracji upodabnia te opowieści do baśni. Utrzymane w elegijnym tonie, opłakują los swoich bohaterów, nie osądzając praw, które trzymają w szachu ich życie. Nie idealizując ani nie oczerniając, ukazują straszliwe, żywiołowe piękno tych ludzi.’ „The Independent”

‚Dziwnie zniewalające, opowiedziane z wielkim talentem… Porywająca siła tej prozy wynika z umiejętności połączenia wyraźnej miłości i szacunku do świata plemiennych nakazów, z trzeźwym postrzeganiem jego okrucieństwa.’ „The Observer”

‚Niezwykłe opowiadania. Napisane w dźwięcznym, klarownym stylu baśni, w intencji jednak realistyczne, odkrywają prawie zupełnie nieznany nam świat, składając się na głęboko poruszającą opowieść.’ „The Sunday Times”

‚Dzieło utalentowanego pisarza, który zna świat swoich opowieści i który ofiarowuje czytelnikowi niecodzienną trafność spostrzeżeń, mądrość i – przede wszystkim – przyjemność.’ Mohsin Hamid

‚Wstrząsające. Samo umiejscowienie akcji w okrutnych, morderczych górach, na pustyniach i skalistych wysokościach warte jest ceny wstępu. To pierwsza, wedle mojej wiedzy, książka w dziejach literatury opisująca twarde życie kilkudziesięciu plemion określanych łącznie jako powindahowie, „wędrujący pieszo”, napisana przez osobę, która sama go doświadczyła. Rezultat jest powalający.’ „The Times”

‚Fascynujące. Jeden z najlepszych zbiorów krótkich opowiadań, jakie w ostatnich dziesięcioleciach dotarły do nas z południowej Azji. Niewielu autorów z równą empatią, mądrością i wiedzą pisało o mieszkańcach tych w dużej mierze niedostępnych obszarów. Siła i piękno tej książki zapewniają jej szczególne miejsce w południowoazjatyckiej literaturze.’ „The Guardian”

‚Wspaniale ukazuje twarde życie nomadów. Mrożąca krew w żyłach.’ „The Metro”

‚Autentyczna i poetycka.’ „The Times”