Werona. Miniprzewodnik

Miniprzewodnik Wydawnictwa Bezdroża opisujący najważniejsze atrakcje turystyczne miasta bądź regionu. Poznasz historię miejsca, przeczytasz opisy atrakcji turystycznych i (najważniejsze dla turysty) informacje praktyczne: co warto zobaczyć, gdzie szukać noclegu i jak dojechać w miejsce, którego nie można pominąć zwiedzając okolicę. Zapraszamy na wycieczkę!

Werona

Stolica prowincji liczy ponad 250 tys. mieszkańców, położona jest malowniczo nad rzeką Adygą.

Centrum miasta stanowi Piazza Brà (słowo pochodzi od longobardzkiego braida, co oznacza „rozległa równina”), nieregularny plac, na który wchodzi się (idąc od dworca) poprzez tzw. Portoni della Brà, bramę w postaci dwóch wielkich łuków, stanowiącą niegdyś część murów miejskich, zbudowanych w XIV w. przez Giangaleazza Viscontiego. Tuż obok wznosi się pięciokątna wieża (Torre Pentagona) z tego samego okresu, a przy niej wejście do Museo Lapidario Maffeiano (wt.-nd.: 8.30-14.00; pn.: 13.45-19.30).

Na prawo od bramy ciągnie się sporych rozmiarów Palazzo della Gran Guardia, wybudowany w 1610 r. przez Domenica Curtoniego, ukończony jednak dopiero w XIX w. Drugi bok placu stanowi neoklasyczny Palazzo Barbieri. Rząd budynków naprzeciwko niego, częściowo ozdobionych podcieniami, ciągnie się lekkim łukiem wzdłuż głównego deptaku miasta, zwanego Liston.

Oczywiście pierwszą rzeczą, jaka rzuca się w oczy po wkroczeniu na piazza Bra, jest pochodząca z I w. n.e. ogromna Arena, być może najbardziej znany zabytek Werony i jeden z największych rzymskich amfiteatrów, jakie zachowały się do naszych czasów.

Z piazza Brà, poprzez via Mazzini dochodzi się do kolejnego istotnego punktu miasta, malowniczego piazza delle Erbe, na którym, wśród XIV-wiecznych i renesansowych budynków odbywa się codziennie targ warzywny.

Z piazza delle Erbe poprzez łuk zwany Arco della Costa, który zawdzięcza swoją nazwę wielkiej wielorybiej kości zawieszonej powyżej, przechodzi się na piazza dei Signori. Po prawej wznosi się tutaj Palazzo del Comune (zwany też della Ragione) budowany w XII-XVI w., z wewnętrznym dziedzińcem i znajdującymi się na nim XV-wiecznymi schodami oraz Torre dei Lamberti. Jest to jedyna prywatna wieża w Weronie. Jej budowę rozpoczęła w 1172 r. rodzina Lambertich.

Po drugiej stronie placu znajduje się wdzięczna, renesansowa Loggia del Consiglio, wybudowana między 1476 a 1493 r. Dalej znajdują się okazałe gotyckie grobowce członków rodu della Scala, tzw. Arche Scaligere. Rozpościerają się nad nimi misternie zdobione baldachimy, a otacza je ogrodzenie z kutego żelaza, którego głównym motywem jest drabina – herb rodu Scaligeri.

Niedaleko od piazza delle Erbe, przy via Cappello, mieści się tzw. dom Julii, czyli hipotetyczne domostwo Capulettich. Po wejściu na dziedziniec można oglądać balkon oraz posąg szekspirowskiej bohaterki. Nie jest to miejsce zbyt zachwycające ani pod względem historycznym, ani estetycznym, często jednak bywa odwiedzane przez zagranicznych turystów.

Nieopodal, na brzegu Adygi wznosi się największy kościół w Weronie, Santa Anastasia. Jego budowę rozpoczęli dominikanie w 1290 r., lecz prace zakończono dopiero w 1481 r. Fasada pozostała ukończona tylko w połowie: jedynie jej dolną część ozdobiono marmurową okładziną. W trzynawowym wnętrzu przyciągają wzrok zwłaszcza figury tzw. gobbi czyli „garbusów”, podtrzymujące kropielnice. Ponadto znajdują się tu freski Altichiera (w absydzie) i Pisanella (Św. Jerzy ruszający na ratunek dziewicy w kaplicy Giusti).

Idąc via Duomo, dociera się do romańskiej katedry (XII w.), położonej przy niewielkim, ale urokliwym placyku. Wewnątrz, na pierwszym ołtarzu po lewej, znajduje się jedyny w Weronie obraz Tycjana Wniebowzięcie.

Przechodząc przez most Garibaldiego na lewy brzeg Adygi i skręcając w prawo, dochodzi się do renesansowego kościoła San Giorgio in Braida, w którym podziwiać można m.in. Męczeństwo św. Jerzego Paola Veronesego. Nieopodal znajduje się jedyny z rzymskich mostów w Weronie, jaki dotrwał do naszych czasów, Ponte Pietra. Z jego pięciu łuków, najbliższy prawego brzegu odbudowany został w 1298 r. wraz z wieżą Torre di Guardia przez Alberta della Scala.

Dalej położony jest, oparty o zbocze wzgórza, rzym