Wina

Wina to kontynuacja bestsellerowego zbioru opowiadań Przestępstwo, który tylko w Niemczech rozszedł się w nakładzie ponad pięciuset tysięcy egzemplarzy! Natychmiast po ukazaniu się książka trafiła na pierwsze miejsce listy bestsellerów tygodnika „Der Spiegel’.

Ferdinand von Schirach po raz kolejny otwiera przed czytelnikami drzwi swojej kancelarii, zabiera na salę rozpraw i zapoznaje z piętnastoma historiami z własnej praktyki adwokackiej. Pozostając wiernym literackiemu stylowi, z właściwą sobie powściągliwością opisuje kolejne pogmatwane ludzkie losy, ciężkie zbrodnie i drobne przewinienia.

Jest zatem kobieta, która wspólnie z kochankiem zabija znęcającego się nad nią męża, jest bogu ducha winny mężczyzna, który trafia za kratki przez błąd urzędnika i swoje zaniedbanie, jest też historia drobnej złodziejki, której wydaje się, że kradzieżami zagłuszy pozostałe problemy osobiste, oraz dramat ofiary zbiorowego gwałtu.

Wszystkie te opowieści łączy jedno: w centrum każdej z nich znajduje się człowiek, gdyż to on autora najbardziej interesuje. Von Schirach pokazuje, że podczas procesu nic nie powinno wydawać się oczywiste, że ofiara bywa też katem, a oprawca może okazać się niewinny, że sprawiedliwość nie zawsze zwycięża, a adwokat niekoniecznie powinien znać całą prawdę o swoim kliencie.

O Winie Ferdinanda von Schiracha pisali:

Bohaterowie von Schiracha to ludzie podobni do tych, wśród których obracamy się na co dzień. Ich los staje się bliski czytelnikowi, co nie pozwala mu o nich zapomnieć nawet wtedy, kiedy odłoży już książkę.

focus.de

Książka von Schiracha nosi tytuł Wina, ale on nie szuka winnych. Nie osądza, sporządza tylko zapiski. I robi to, używając rzeczowego, porażająco oszczędnego, lakonicznego języka. Te opowiadania to tłumaczenie akt sądowych na język literacki.

H. Prantl, sueddeutsche.de

Lektura tych opowiadań daje chwile szczęścia porównywalne do tego, jakie dostarcza tylko obcowanie z Fitzgeraldem czy Capotem, tu każde słowo pasuje do reszty, wszystko jest na swoim miejscu.

Benjamin von Stuckrad-Barre, „Welt am Sonntag’

Nie sposób pisać oszczędniej, bardziej lakonicznie i bez upiększania.

Adam Soboczynski, „Die Zeit’