Wojna Czu z Han 209-202 p.n.e.

Pierwszy cesarz Chin Qin Szihuangdi mistrzowsko przeprowadził podboje i utworzył jednolite, scentralizowanego imperium. Lecz gdy tylko ten wielki władca spoczął w swym monumentalnym grobowcu, otoczony tysiącami żołnierzy słynnej terakotowej armii, stworzone przez niego imperium zaczęło się chwiać w posadach – i zanim upłynął rok od śmierci Qin Szihuangdi, na całym terytorium ówczesnych Chin rozpętał się wojenny kataklizm o niesłychanych rozmiarach. Ognie wojny płonęły przez siedem lat, pożerając setki tysięcy ofiar i obracając w perzynę praktycznie wszystko, co Pierwszy Cesarz i jego przodkowie z kraju Qin cierpliwie budowali przez stulecia. A gdy wreszcie ustał ten wielki konflikt, człowiek, który odniósł ostateczne zwycięstwo, według własnych słów, ‚nie był nawet w stanie znaleźć czterech koni tej samej maści i rasy, aby je zaprząc do swojego rydwanu’ – tak straszne były zniszczenia i tak wielka panowała w kraju bieda.

Niniejsza książka opowiada o dziejach tej wielkiej i prawie całkowicie w Polsce nieznanej wojny, która jest jednym z kluczowych wydarzeń w chińskiej historii i od czasów starożytnych do dziś – inspiracją dla pisarzy, poetów, malarzy i twórców chińskich oper. Wyczyny wielkich generałów i strategów, takich jak Zhang Han, Xiang Yu, Han Xin i Liu Bang, są do dziś studiowane w chińskich akademiach wojskowych.