Wokół śmierci i umierania. Antologia bioetyki. Tom 1

U schyłku życia niejednego człowieka, a czasem nawet w samym środku, jeśli nie wręcz na początku jego oczekiwanego życia, nadchodzi chwila niełatwej decyzji: jest to moment, w którym nierzadko on sam, a jeszcze częściej ci, którzy się nim zajmują – jego bliscy, jego opiekunowie i jego lekarze – są zmuszeni zdecydować, czy mają przez jakieś mozliwe działanie (lub przez zaniechanie takiego dzaiałania) przyczynić się przynajmniej w pewnym stopniu do tego, by życie tego człowieka dobiegło do końca. Te decyzje o zakończeniu życia mogą mieć rozmaity dramatyzm i różny charakter. Dla celów tego przeglądu rozgraniczę wśród nich cztery rodzaje: pierwszym, od którego wygodnie będzie rozpocząć, jest decyzja o letalnej analgezji – stosowaniu środków uśmierzających ból, ze świadomością, że mogą one spowodować (lub prawdopodobnie spowodują) szybszą śmierć pacjenta; drugim rodzajem, który omówię, są różne formy rezygnacji z podtrzymywania życia; trzecim – decyzja o popełnieniu samobójstwa lub pomocy w samobójstwie; ostatnim – decyzja o eutanazji. Biorąc kolejno pod uwagę wymienione rodzaje decyzji, za każdym razem spróbuję rozważyć, czy przynajmniej w niektórych wypadkach – a jeżeli tak, to w jakich – są one moralnie usprawiedliwione. Jest bowiem jasne, że każda z wyróżnionych decyzji – już przez to samo, że w mniejszym lub większym stopniu przyczynia się do zakończenia życia pewnego człowieka – wymaga jakiegoś usprawiedliwienia.

– Włodzimierz Galewicz