Zarys metodyki wspierającej naukę projektowania systemów informacyjnych

Publikacja została przygotowana z myślą o osobach interesujących się modelowaniem i/lub projektowaniem, a w szczególności dla tych, którzy zajmują się analizą wymagań na systemy informacyjne i aktualnie wykorzystują albo planują wykorzystywać w przyszłości popularny obiektowy graficzny język UML. Opracowanie to może być również użyteczne dla osób prowadzących działalność związaną z modelowaniem i/lub projektowaniem, w ramach innych dziedzin problemowych. Przez osoby interesujące się rozumiane są tu zarówno osoby uczące się, nauczające, jak i osoby podejmujące ten rodzaj aktywności w życiu zawodowym. Uogólniając, zaprezentowana w rozdziale pierwszym publikacji metodyka, zarówno jeśli chodzi o schemat struktury zasobów, jak i określenie sposobów postępowania w trakcie nauczania, może być wykorzystana w nauczaniu w innych dziedzinach niekoniecznie związanych z informatyka czy z symulowaniem środowiska, do nauczania tzw. umiejętności miękkich, za jakie można uznać modelowanie/projektowanie. Publikacja może stanowi także pomoc dydaktyczną do przedmiotów związanych z analizą i projektowaniem systemów informacyjnych. W aspekcie tego przeznaczenia, szczególnie przydatne są rozdziały poświęcone jedenastu zadaniom, dla których dołączono przykładowe rozwiązania, omówienia błędów oraz opisy zdań w aspekcie ich użyteczności w procesie nauczania. Innym ważnym celem, ze względu na powszechne wykorzystanie UML w organizacjach związanych z produkcją oprogramowania, było użycie w zadaniach jak największej liczby rodzajów diagramów dostarczanych przez ten język. Przeważająca większość popularnych pozycji wydawniczych o UML bazuje na przykładach, które są albo na zbyt wysokim poziomie abstrakcji, albo odnoszą się do bardzo ograniczonego wycinka dziedziny problemowej. Dotyczy to nie tylko informacji związanej z modelowaniem i/lub projektowaniem w ogóle, ale także z wykorzystywaniem konstrukcji UML. Ostatnim z założonych celów była próba zilustrowania sposobu budowy oprogramowania z wykorzystaniem najlepszych praktyk zidentyfikowanych na potrzeby inżynierii oprogramowania, czyli budowę oprogramowania w oparciu o model iteracyjno-przyrostowy, na bazie architektury opartej na komponentach z wykorzystaniem modelowania wizualnego.