Zarządzanie w polskich miastach zgodnie z koncepcją smart city

‚Miasta są systemami społeczno-gospodarczymi, charakteryzującymi się wielością elementów oraz relacjami między nimi. Funkcjonowanie istniejącego systemu społeczno-gospodarczego i jego powiązania z systemem przestrzennym czy środowiskowym, uzależnione są od utrzymywania więzi między poszczególnymi elementami składowymi. Oznacza to, iż elementy składowe miasta muszą pozostawać zintegrowane ­− jest to warunek konieczny do prawidłowego trwania i rozwoju miasta. Ta wielowymiarowość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym rodzi potrzebę całościowego widzenia problemów jego życia i skłania do takiego zarządzania, które będzie racjonalnie wykorzystywać dostępne zasoby, ograniczać koszty oraz podnosić jego atrakcyjność dla wszystkich użytkowników. Niniejsza publikacja jest wynikiem realizacji projektu badawczego: „Koncepcja smart city jako wyznacznik podejmowania decyzji związanych z funkcjonowaniem i rozwojem miasta”. Głównym celem było tu poznanie zakresu wykorzystywania koncepcji smart city na użytek zarządzania w miastach w odniesieniu do realiów polskich. Idea smart city jest jeszcze w Polsce mało znana (co potwierdziły badania), a jeśli w ogóle, to rozpatrywana jedynie z punktu widzenia racjonalizacji gospodarki energetycznej. Tymczasem na świecie koncepcja ta jest powszechnie uznawana. Łączy ona w sobie wiele elementów sfery ekonomicznej, społecznej oraz przestrzennej i pozwala na systemowe podejście do procesu podejmowania decyzji przez władze miasta. Wiodącym celem projektu nie było udokumentowanie przykładów miast „inteligentnych” w Polsce, ale przede wszystkim próba zdefiniowania działań władz lokalnych, które można uznać za wpisujące się w koncepcję smart city, mające z założenia przyczynić się do obniżenia kosztów funkcjonowania miasta, oszczędności zasobów, poprawy jakości życia, uczynienia miasta bardziej wygodnym dla mieszkańców, dzięki wykorzystywaniu nowoczesnych rozwiązań technologicznych.’