Zeus

Zeus to nie bóg z Panteonu greckiego. To zwykły człowiek z krwi i kości, który za pieniądze rzekomo znalezione, wykopane w ogrodzie pewnego gospodarstwa, w którym pracował jako parobek, wykupuje to gospodarstwo na własność i prowadzi go w otoczeniu oddanych mu ludzi. Razem z nim w gospodarstwie mieszkają jego kobiety. W końcu, jak na imiennika boga bogów greckich przystało, ma ich kilka. Co więcej, wszystkie zgadzają się dzielić Zeusem.

Zeus jest porywczy, ale kochający i delikatny zarazem. Jest szanowany wśród swoich pracowników do tego stopnia, że kiedy pewien Niemiec, potomek byłych właścicieli, chcąc odzyskać posiadłość, podpala budynki gospodarcze, to wszyscy ratują dobytek, gdyż twierdzą, że to ich dom. Szantażyści posuwają się do grożenia jednej z zeusowych kobiet. Pojawia się niespodziewanie w gospodarstwie też nieznana dotychczas Zeusowi jego córka, którą też przygarnia. Wymaga jednak poszanowania i posłuchu. Nie podnosi głosu, ale każdy czuje przed nim mores. W opowiadaniu giną pewne osoby z Zeusem włącznie. Gospodarstwem ma zająć się jego jedyny syn, który musi sprostać opinii ojca – a to w jego wypadku niełatwe – oraz nauczyć się w szybkim tempie gospodarzenia. Półsierotą bowiem został jako nastolatek.