Książka ta skupia się na roli filozofii w twórczości Witolda Gombrowicza. Praktyka literacka polskiego pisarza jest tu ujęta z perspektywy myśli neopragmatycznej oraz poststrukturalistycznej, przy czym pisanie literackie jest ujmowane jako swego rodzaju próba performatywnego przerobienia i podważenie określonych koncepcji...

Wobec marksizmu często stawiany jest zarzut, jakoby w optyce tej filozofii miało dochodzić do „rozpłynięcia się” ludzkiej podmiotowości w żywiole ekonomicznych konieczności. Opinia ta, upowszechniona w formie obiegowego komunału, pozwala wielu zaoszczędzić sobie trudu samodzielnej konfrontacji z intelektualną zawartością tekstów...